27 t/m 29 november waren wij in Chili, het land waar Juan is geboren.
Voordat je daadwerkelijk het land in mag (en Argentinie uit mag) ben je een hele papierfabriek en balies verder. We hebben gemerkt dat ze hier erg gesteld zijn op stempels, formulieren in een aantal veelvoud invullen, verschillende stempels en controles. Het was daarom best spannend of het allemaal goed zou gaan.

Om in het kort de grensovergang te schetsen: een paar honderd meter voor de grens komt er een streng uitziende 'official' in een groen legeruniform uit een Argentijns huisje gelopen en wandelt wat door de bus. Later kun je hem vragen wat je wel en niet Chili in mag nemen. Dit is een stressmomentje voor iedereen want groente, fruit e.d. mogen het land niet in en al je bagage inclusief koffers e.d. wordt gecontroleerd, veel ondduidelijkheid, mogen noten/ pinda's wel of ingeblikte pate, gekookte ham mag weer wel etc. M.a.w. wij hebben bijna alles gelijk weggegooid, hoewel we al weinig hadden meegenomen.
Dan een formulier invullen met onduidelijke vragen, in tweevoud natuurlijk. Paspoorten worden ingenomen, het is onduidelijk waarom en 20 minuten later (nog steeds in de bus) krijg je je paspoort terug met een stempel dat je Argentinie uit mag. Dan naar de grens rijden, uitstappen en met zijn allen naar een kantoortje in een lange rij wachten. Paspoort laten zien + ingevulde formulier, stempel ontvangen, doorgaan naar de volgende official die je tassen opent en controleert of je niets illegaal meeneemt. Daarna weer in de bus, 50 meter over de grens rijden, uitstappen en je bent in Chili !

De eerste keer sinds 1975 voor Juan dat hij weer terug is in Chili ! Het leek wel alsof iedereen op de hoogte was, binnen 24 uur werd Juan door verschillende Chilenen 'herkend'. Een Chileense official zag dat Juan hier was geboren en heette hem welkom (deed hij niet bij de andere toeristen). In het kleine restaurant 50 meter over de grens vroeg de bediening of Juan een Chileen was (en of we getrouwd waren, anders zou het volgens hem niet lang meer duren . hahaha). Het verschil tussen Argentijnen en Chilenen is blijkbaar duidelijk? Of het zal wel zijn dat een Chileen opvalt tussen de Nederlandse toeristen :-) In het hostel kwam iemand van de bediening vragen naar het geboorteland omdat het hostel personeel het zich af vroeg. Later op de avond werd Juan benaderd door een Chileens Belgische (Chileense vader (politiek vluchteling), Belgische moeder) die zich afvroeg of Juan ook half Chileen was. Aila, zo heette zij, bleek zich niet thuis te voelen in Belgie, maar ook (nog) niet in Chili. Zij kwam daar om te studeren.

Dan over de natuur in Chili en dan vooral over Torres del Paine, het gebied waar wij waren. Het gebied is prachtig! Vergeet Juan's eerdere opmerking over de mooie natuur in Argentinie, Chili is veel mooier. Daar waren gelukkig anderen het ook over eens. Over de grens moesten we van onszelf letterlijk elke vijf minuten stoppen met de bus om foto's te maken. Dan zagen we een vos, een guanaco (lama), condors, prachtige meren in azuurblauw, mooie bergen, watervallen, het hield maar niet op.

Het onderkomen was helaas geen reclame voor Chili. We hadden al vernomen dat we back to basic gingen. Dat hield conreet in dat we weer de stapelbedden in mochten (deze keer maar met zijn 6en in een kamer), er geen tv was, om 23.30 ging de electriciteit uit, er was in de omgeving alleen natuur (voor de rest was er niets, maar dan ook niets), het onderkomen was oud, vervallen en steenkoud (in de ochtend rond het vriespunt), twee wc's voor de mannen en twee voor de vrouwen (voor totaal zo'n 40 mensen), die wc's raakten ook steeds verstopt en daarom was een boom in de buurt soms een uitkomst.

We hebben daarom enkele wandelingen gemaakt en veel foto's geschoten + video.
Hieronder enkele van deze beelden.



Het grenskantoortje waar je stempeld moest halen en je spulen werden doorzocht

Ruimtelijk en mooi weer (niet gephotoshopped overigens, de lucht was vaak blauw)

Een vos die erg rustig bleef toen hij door vele toeristen werd gefotografeerd

Onze eerste picknik in Chili