natuurlijk schoon

Beste lezers,hierbij de update van de afgelopen dagen.
We verbleven 2 nachten in Chalten in het Parque National Los Glaciares.Dit is een heel groot natuurpark waar je uren in kunt wandelen,met als hoogtepunt de bergen Fitz Roy en Torres Cerro.Het was deze 2 dagen ook erg mooi weer de eerste warme dagen in Chalten sinds September,we hadden mazzel dus.Onze mooiste wandeltocht was naar een meertje met een erg mooi uitzicht op de Fitz Roy,dit had als gevolg dat we enig hoogteverschil moesten overbruggen ,wel 1150 meter.

De derde dag(tevens dag van vertrek naar Calafate) hadden we een excursie naar de Viedma gletsjer.We gingen per boot naar de gletsjer,daar moesten we om bij de gletsjer zelf te komen nog over de rosten klimmen en klauteren,gelukkig was er goede begeleiding bij.Vervolgens kreeg iedereen prikijzers onder de schoenen om over de gletsjer te kunnen lopen.Dit was ook weer een bijzondere ervaring.De Viedma gletsjer gaat nog niet ten onder aan de commercie(gelukkig) want er mogen maar 2 groepen per dag op de gletsjer lopen.

Tevens waaide het erg hard die dag,de afgelopen 2 dagen hadden we alleen maar zon gehad,maar de nacht al begon het ontzettend hard te waaien.We liepen dus op de gletsjer ook met een hele harde wind.Als je niet uitkijkt waai je zo uit je sokken.Sindsdien waait het alleen nog maar,maar dat schijnt hier normaal te zijn.Diezelfde dag zijn we wederom met de bus weer vertrokken naar Calafate.
Daar hebben we vandaag(26 november) een excursie gedaan naar de Perito Moreno gletsjer.Dit is de bekenste gletsjer in Argentinie.Van deze gletsjer vallen namelijk nog geregelt ijsblokken vanaf.Dit lijkt net op het gedonder met onweer,je hoort ineens een hele hoop gekraak en dan een plons en dan ben je dus net te laat om dit geweld op de gevoelige plaat te krijgen.Maar dit was wel weer mooi om te zien. Deze Perito Moreno gletsjer was heel mooi wit en blauw gekleurd en op de Viedma gletsjer lagen zelfs nog stenen.

Morgen vertrekken we wederom met de bus(om 5:30) naar Torres del Paine in Chili.Daar zullen we ook weer naar alle verwachting met meerdere medereizigers op een kamer liggen.Torres del Paine ligt in een Nationaal Park waar verder niet zo veel te doen is,dus we zullen jullie over een paar dagen op de hoogte stellen wat we daar weer hebben beleefd.
Tot schrijfs Juan en Karin.

Ijsklontjes hakken voor .....

Baileys on the rocks (paar honderd jaar oude ijsklontjes)

Perito Moreno

Fitz Roy

Weg van de bewoonde wereld

Dag beste lezers! We zijn een tijd onbereikbaar geweest voor de buitenwereld. We hebben Bariloche alweer een tijdje verlaten, zijn in Calafate geweest, maar dat was niet noemenswaardig om over te schrijven.

We zijn de afgelopen twee nachten in een klein dorpje geweest waar geen gsm masten staan, er onlangs een feestje is gevierd omdat de eerste pin automaat is geplaatst, tussen de bergen ligt, waar de natuur bijzonder mooi is (en dat zeg ik als niet natuur mens), waar heel veel backpackers komen en waar het verschrikkelijk hard waait. Jullie raden het al, we waren natuurlijk in Chalten.

We zijn daar twee nachten gebleven en de overnachting was voor iedereen even wennen, we sliepen namelijk in een hostel waar Karin en ik in een kamer moesten delen met 8 andere reisgenoten in stapelbedden. Dit betekent gesnurk, slecht slapen, oordopjes in e.d.

De weg erheen betekende natuurlijk weer een paar uurtjes in de bus doorbrengen, een voorlopige schatting geeft voorlopig ruim 30 uur in de bus aan. Waarschijnlijk gaat Djoser deze reis aanpassen in de toekomst, het is namelijk wel erg veel in de bus zitten.

Foto's en verhalen over wat we hebben gedaan in Chalten publiceren we binnenkort.
Tot schrijfs, Juan en Karin

Met een aantal mensen van de groep aan het bier of Mate (Zuid Amerikaanse thee). Dit was overigens in Calafate.

Ver weg!

Op weg naar Chalten

De stapelbedden, de rest van het verhaal volgt

Bariloche en oud collega Jack

Beste allemaal,

Op dit moment zijn we nog in Bariloche, het wordt soms ook wel klein Zwitserland genoemd. Het is een ski-oord en sommige buurten zien eruit als in de Europese skigebieden. Het is tevens ook een vakantiegebied voor Maxima en Willem Alexander, maar die hebben we niet gezien. Hoewel het hier al richting de zomer gaat ligt er in de bergen nog steeds sneeuw.

In Bariloche hebben we de lokale economie gestimuleerd, shoppen dus. Maar dat komt doordat het voor de Europeanen met de sterke Euro hier heel goedkoop is. Twee avonden terug zijn we uit eten geweest (zoals elke avond) met 9 personen, salade, (groot stuk) vlees, patat, fles wijn, fooi, etc kwam uit op ongeveer 9 Euro per persoon! Tja, daar kook je natuurlijk niet voor. Helaas staan onze relatief kleine backpacks niet toe om veel mee te nemen, want je hebt wel de neiging om veel in te slaan aan kleding/ schoenen e.d.

Gisteren hebben we voor de verandering maar bij een Mexicaans restaurant gegeten, elke dag Argentijns vlees is ook wat te veel van het goede. In de ochtend heeft iedereen nog een zware maag van de stukken vlees. Vandaar dat de Argentijnen niet bekend staan als ontbijters, die slaan ze meestal over.

Juan kent hier bij toeval nog een oud collega van KPMG die zo'n vier jaar geleden is vertrokken naar Argentinie om een nieuw bestaan op te bouwen. 5 December gaat hij zelf trouwen met een Argentijnse. Gisteravond hebben we in een Ierse pub afgesproken, onderaan ook een foto hiervan. Zijn website is deze http://www.tipica-reizen.nl/ Doordat hij gaat trouwen binnenkort neemt hij deze maand alleen geen reserveringen meer aan. We hebben bij Jack enkele van zijn Argentinie paketten afgenomen die tot nu toe erg zijn bevallen (de tango lessen/ show en Tigres o.a.)



Het waait weer hard tijdens een wandeling met een gids door Los Alerces. Dit water is vrij helder en komt rechtstreeks van de bergen.

Altijd spannend een loopbrug die wiebelt door de harde wind en met een tiental Nedelanders die expres gaat schommelen.

Uitzicht op 1 van de vele meren

Het centrum van Bariloche

Jack, oud collega van Juan

wavissen en pinguins, op weg naar Esquel

Om onze enthousiaste volgers eerst gerust te stellen, het strand was zo leeg vanwege de wind! Het lijkt hier erg vaak te waaien.
Op het moment van schrijven zitten we met de hele groep in een ‘toeristenbusje’, zeg maar een soort transporter busje, in het wit uitgevoerd uiteraard. Ook nu schuift de bus van links naar rechts door de harde wind. De vorige keer schreven we ook vanuit de bus en dat is voornamelijk uit ‘noodzaak’ ofwel tijdgebrek doordat we een druk schema hebben. Vanuit Buenos Aires naar Puerto Madryn duurde 17 uur in de bus, ondanks dat je er bijna helemaal horizontaal in kan liggen waren we blij dat we er weer uit waren. De bus heeft in die tijd maar 1x gestopt!

Puerto Madryn maakte bij aankomst een erg desolate indruk en met een wind van ongeveer 110 km per uur leek het wel een spookstad. We zijn hier twee overnachtingen gebleven en al snel zijn we erachter gekomen dat het 's avonds erg levendig is, dan lopen er veel Argentijnen maar ook heel veel (backpack) toeristen rond. Iedereen komt voornamelijk voor de walvissen en de pinguins. Iets anders is er volgens mij ook niet te zien of te beleven in de omgeving.

Ook wij hebben natuurlijk de toeristische atracties bezocht, maar dat betekende wel dat we om 07:15 al moesten vertrekken en de gehele woensdag in totaal 6 uur in de bus hebben gezeten :-( De afstanden zijn hier dan ook enorm. In een vrij grote boot met misschien wel 50 mensen in totaal zijn we de baai ingevaren om de vrouwelijke walvissen te spotten met hun kinderen. Volgens mij bevielen de walvissen hier ook en komen de kleine walvissen enkele tonnen aan voordat ze de volle zee opgaan.
Gelukkig was het vrij eenvoudig om ze te zien, met hun omvang zijn ze ook nauwelijks te missen. Heel bijzonder om ze in een enkel geval van twee meter afstand te zien, gelukkig zijn ze niet agressief.

Op een andere plek waar we naar toe zijn gereden konden we zowel baby als volwassen zeeleeuwen zien! Helaas zijn ze voor toeristische foto's niet zo geschikt doordat ze alleen maar willen liggen en nauwelijks in beweging komen.
De pinguins waren een ander verhaal, die zijn mensen gewend en weten dat wij ze niets doen en waggelen gewoon langs je alsof je er niet staat. Je moet dan ook oppassen dar je er niet tegen aanloopt zoveel waren het er. Heb zelf nog een grappig filpmje gemaakt waarin een pinguin komt aanlopen en mij op een halve meter weer voorbij loopt.

We zijn nu op weg naar Esquel, daar blijven we 1 nacht om weer door te gaan naar Bariloche.

Adios Buenos Aires en op weg naar Puerto Madryn

Ten eerste bedankt voor alle leuke reacties en of emails, altijd leuk om te weten dat onze blog gevolgd wordt!
Bijna een week Buenos Aires is overlopig ruim voldoende om de stad te leren kennen. Sommige wijken/ gebouwen of restaurants hebben we al drie keer bezocht.
Afgelopen zondag zijn we van ons Eigen hotel verhuisd naar het hotel waar we ons hebben aangesloten bij de rest van de groep waarmee we de komende drie weken door Argentinie gaan reizen. Wij liepen de groep bij toeval tegen het lijf toen wij net naar een grote markt wilden gaan. Een groep Nederlanders herken je altijd wel, alleen al door de lengte J
Hun vliegreis met British Airways was een stuk zwaarder geweest dan die van ons met Air France. Zo hadden zij een overstap op Heathrow, een stop in Sao Paulo en was de turbulent vrij heftig geweest. Zo heftig dat in ieder geval 1 stewardes ziek is geworden, enkele mensen het eten niet binnen konden houden (wat toch niet te eten was heb ik begrepen) en hier en daar een passagier die aan het zuurstof moest.
Gisteren (maandag) zijn Karin en ik gaan shoppen en de groep is met een bustour Buenos Aires gaan verkennen. Deze tour hadden wij op dag twee ook al gedaan en doordat we best weinig kleding bij ons hebben leek het ons verstandig om enkele kledingstukken aan te vullen. We zijn gaan shoppen in Alto Palermo Shoppingcenter dat vrij groot is en de moeite waard is om eens te bezoeken.
Om 18:00 zou de bus weer vertrekken en om nog snel wat te gaan eten zijn we naar een bar/ restaurant geweest waar we al twee keer eerder zijn geweest “Café El Theatro”. Dit is typisch zo’n kleine gezellige eetgelegenheid waar je tegenaan moet lopen. Het is redelijk Klein, de bedizening is er vriendelijk en het eten is gewoon goed. Sommige gerechten zijn gewoon heerlijk, het is geen eten waarvan de bedizening komt vertellen wat je nou eigenlijk op je bord hebt liggen omdat je anders zelf niet zou herkennen (op zulke momenten denk ik al om stiekem om weg te rennen).
Over drie weken zijn we weer in Buenos Aires en ik vermoed dat we daar weer gaan eten, onthouden mensen, “Café El Theatro”, Avenida Cordoba 1225.
Deze tekst schrijf ik in de bus onderweg naar Puerto Madryn, het is zo’n slaapbus waarin je maar drie rijen naast elkaar hebt en waarbij je bijna helemaal plat kunt liggen! Heeft Nederland ook zulke bussen? Vroeger was de busreis naar Spanje al zo’n straf, je kwam er altijd gebroken uit.
In ons volgende verslag ongetwijfeld meer over Puerto Madryn, de zoektocht naar de walvissen en wat we nog meer gaan meemaken.
Tot schrijfs!




Ze kennen Cruijf nog in Buenos Aires!

Puerto Madryn, het is niet te zien maar het waait erg hard en continue

1 Kilo vlees aan de Tigres

Vandaag zijn we op stap geweest naar Tigres. Dit is een Delta gebied met duizenden huizen waar je alleen met de boot kunt komen en waar in het weekend vooral de rijken van Buenos Aires de wateren onveilig komen maken in hun vele honderden/ duizenden speedboten. De 1 nog groter dan de ander. De tegenstelling rijk en arm valt hier wel op. Als je door de stad loopt kom je veel daklozen tegen, daartegenover rijden hier veel dure auto's van het niveau Aston Marin.

In Tigres is het heerlijk stil (die dure speedboten komen gelukkig niet in de mangrove gedeelte), schoon en groen. Een welkome afwisseling op Buenos Aires waar het dagelijks lijkt alsof je tijdens Koninginnedag in de Kalverstraat loopt, wat een enorme drukt (en hitte tegenwoordig, het is nu rond de 30 graden in de stad).
We hebben gebruik gemaakt van een trein van Buenos Aires naar Tigres. De trein is spotgoedkoop, in totaal hebben we voor de heen en terug reis zo'n 4 euro betaald.

Onze Argentijnse gids, Christian, vertelt over de mensen die er wonen, de diersoorten, de ontwikkeling van het gebied en manouvreert ondertussen soepel in het labyrint van vele waterwegen /afslagen. Christian was eigenlijk radioloog van beroep in Buenos Aires, maar is naar Tigres teruggekeerd waar hij geboren is voor zoals hij zegt 'De kwaliteit van het leven'. Als je hier enkele uren hebt doorgebracht kun je hem geen ongelijk geven.

Na bijna drie uur varen gaan we aan wal om in een prachtige omgeving wat te gaan eten (zie foto 3). Wij nemen plaats op de veranda met uitzicht op het water en kunnen vele verschillende vogels horen doordat het zo stil is. De kok moet alleen nog per boot gehaald worden! Zo gaat dat, alleen als er bezoek is wordt hier gekookt. Het is geen echt restaurant, maar de kwaliteit van het eten doet er niet onder. De kok is een gezelllige Argentijnse vrouw die wel een paar keer zucht dat het zo warm en benauwd is (later zal het ook flink gaan regenen en onweren).

Om het verhaal kort te houden verwijzen wij graag naar de laatste foto. Echt Argentijns vlees van ongeveer 1 kilo en 6 centimeter dik!!!!!
Needless to say dat dit weer een heerlijk stuk vlees was :-)
Dit kilo vlees kostte overigens 7 euro ! (met aardappel e.d.)
Het is nu 's avonds in Buenos Aires bij het schrijven van dit stuk, we gaan weer eten!

Dwaze moeders

De 'Dwaze moeders' zijn bij bijna iedereen bekend. Sinds 1977 lopen zij elke donderdag om 15.30 een paar rondjes op de Plaza de Mayo. Wij zijn erheen gegaan en eerlijk gezegd was het een vreemde gewaarwording, we hebben het op tv gezien, hebben erover gehoord, kennen de verhalen die erachter zitten en toch wordt je geraakt door wat je ziet. het doorzettingsvermogen om dit elke donderdag vol te houden...
Hierbij wat korte achtergrondinformatie: de volgende informatie is een samenstelling van www.dwazemoeders.nl en Amnesty International

De dwaze moeders zijn de belichaming geworden van het burgerlijke verzet tegen de militaire dictatuur en de schendingen van de mensenrechten. In eerste instantie werd er lacherig gedaan door het militaire terreurbewind. Maar de moeders kwamen elke donderdagmiddag terug en kregen steeds meer steun uit het binnenland en buitenland. Dit was niet zonder gevolgen; de moeders kregen steeds meer te maken met bedreigingen en verdachtmakingen. Ze werden ook regelmatig opgepakt en soms verdwenen ze. Ze gingen toch door met hun demonstraties.

De scheldnaam 'Dwaze Moeders' ontleenden ze aan een beledigende uitlating van een hooggeplaatste functionaris.
Aan het einde wordt er steevast een toespraak gehouden waarin wordt gemeld waar ze voor staan en welke activiteiten er nog meer worden ondernomen. Aan het eind eindigde de moeder met de woorden "Tot volgende week donderdag om 15:00 uur", deze zin wordt elke week herhaald.

Karin aan de Tango!

De jetlag is bijna voorbij! Tegen 07:00 zijn we uit bed gestapt en zijn we gaan ontbijten op de 10e etage, fototoestel meegenomen. Maar de 10e etage biedt geen enkel uitzicht op wat dan ook, alleen op andere muren :-( Met andere woorden, er zijn heel veel hoge gebouwen in Buenos Aires.
Vandaag zijn we op een Citytrip geweest, in een bus met o.a. Spanjaarden, Engelsen, Nieuw Zeelanders en in totaal vier mensen uit Nederland. In een noodvaart zijn we door zeven wijken heen gereden waarvan we er in vier zijn gestopt onderweg. Een paar wijken waren ook gevaarlijk voor toeristen en dan moesten we dicht bij de bus blijven bij het foto's nemen.

Boca is een kleurrijke wijk waar Boca Junior is gevestigd, verder vrij vervallen maar met enkele straten speciaal voor de toeristen. Ach ja, als je er toch bent als toerist kun je die maar beter uithangen. Karin staat daarom met een knappe Argentijn in diverse Tango poses, waarvan hier enkele. Een goede opwarmer voor de tangoles waar we straks heen gaan.

In la Recoletta bevindt zich de beroemdste begraafplaats van Buenos Aires. Hier is Evita Peron begraven. De graven zijn statig, vaak een familiegraf, met veel marmer bekleed en soms ook een beeld. Een mooi voorbeeld van zo een beeld zie je hieronder, scroll naar beneden voor de foto's.
Tot schrijfs!

Juan en Karin

Karin in aktie met de Argentijnse tango danser	Kijk goed naar de benen!
Het graf van Evita Peron	Veel indrukwekkende beelden / graven in la Recoletta.

"De grootste straf is om als vegetarier Argentinie te bezoeken"

Dit is 1 van de uitspraken van Jorge, onze Argentijnse taxichauffeur. Jorge ratelt een hele opsomming van feiten over Buenos Aires inclusief de flora en fauna. Zijn kennis is indrukwekkend, maar het blijft helaas niet allemaal hangen door de lange vliegreis hiernaar toe. Wat kan vliegen vermoeiend zijn!
Gisteravond vertrokken, uiteindelijk met redelijk wat gemak de overstap in Parijs gemaakt en op de Boeing 777 zetels geploft van Air France. Na vijf minuten werden we er ons helaas van bewust dat dit nog een hele lange 13 uur zouden worden vanaf Parijs. De stoelen zaten niet meer en er werd vaag iets geopperd dat we aan het begin en aan het eind van de reis turbulentie zouden hebben. Waarom kondig je dat aan? Dat is hetzelfde als zeggen dat je over vijf minuten en over 13 uur weer een klap krijgt. je zit er maar op te wachten, rare Fransen.

Jorge is een taxichauffeur die Jack (oud collega van KPMG) voor ons had geregeld om ons op te gaan halen. We zien hem later deze vakantie weer. Overigens zei hij dat het Spaans van Juan ruim voldoende is en dat zijn Chileense accent ook hoorbaar is, altijd leuk om te horen :-)
Sinds enige dagen staakt de metro, dit betekent een grote chaos. Continue getoeter, opgestoken handen (niet de bekende vinger gezien) en de breedste weg die normaal 12 rijbanen! breed is, is door het roekeloze rijgedrag van de Argentijnen flink opgerekt!

Het vlees is hier erg goedkoop, omgerekend betaal je rond de vier Euro voor een flinke Entrecote met garnering. Volgens Jorge eten de Argentijnen nauwelijks vis, dit wordt naar o.a. Spanje geexporteerd. Een land naar ons hart aangezien wij geen vis eten. De smaak van het vlees waarover we waarschijnlijk veelvuldig zullen schrijven, wordt toegeschreven aan de groene pampa's. Als je aan komt vliegen zie je inderdaad grote vlaktes met veel vers groen gras, en een paar koeien!
Karin heeft vandaag ook het veel geoefende Spaans toegepast en de eerste bestelling doorgegeven, twee grote tortillas.
Morgen gaan we een Buenos Aires toer doen en hebben we 's avonds nog een les Argentijnse Tango + aansluitend dinner en tangoshow. We gaan nu eerst maar bijkomen van de jetlag.

Tot schrijfs,

Juan en Karin