Mendoza ligt net over de grens in Argentinie, je kunt met de bus vanuit Santiago Chili een prachtige route afleggen over de Andes gebergte, of je vliegt er in 50 minuten heen. Dat laatste hebben wij gedaan. Het zou nog korter kunnen als het vliegtuig niet het grootste gedeelte omzwervingen maakt om de grote bergen in de Andes, turbelentie heb je toch in de bergen.

Eenmaal aangekomen op het vliegveld moet je weer alle bureaucratie aflopen, twee verschillende formulieren invullen, in de rij staan voor de grenspolitie, stempeltjes halen etc. Om definitief het land in te mogen mag je bagage nog eens door een x-ray machine, kan er ook wel bij. Je raakt eraan gewend als je hier rondreist, de bureaucratie komt overal terug.

In de taxi naar Mendoza rijdt je eerst langs de krottenwijken net als Buenos Aires. Helaas kent deze omgeving ook een enorme armoede en als contrast een groep bijzonder welgestelden. Een voorbeeld ter illustratie: De krottenwijken waren we al gewend van Argentinie. De eerste avond waren we buiten op het terras van een restaurant aan het eten toen er vlak achter elkaar een blinde man langs kwam die zei dat hij honger had (daar ging een deel van mijn Argentijnse vlees), even later gevolgd door een tengere moeder met een kind in haar armen die ook kwam vragen om wat dan ook. Daar ging de rest van mijn vlees. De oplettende lezer kan hieruit concluderen dat ze met eten heel tevreden waren wat inderdaad ook het geval was. De welgestelden/ rijken wonen minstens in een afgesloten wijk met bewaking of houden feesten in prachtige gebouwen waar de normale Argentijn nooit zal komen, tenzij als bediende.
Maar nogmaals, dit hebben we vaker gezien maar dat wil niet zeggen dat het went.

Onze indruk van de stad was in het begin wat teleurstellend, een stad gebouwd in een roosterindeling, laagbouw, veel dezelfde goedkope familiewinkeltjes, beetje vies oud, maar wel prachtige hoge bomen langs de straten (heerlijke schaduw in de warmte) en een prachtige omgeving buiten de stad.
Argentinie is o.a. vooral bekend om het vlees, wat dat betreft stelt Mendoza niet teleur. Maar Mendoza is vooral een wijngebied. In het hele gebied zijn er 1200 'Bodegas' (wijnboeren/ producenten). Een wijntoer is daarom verplichte kost en absoluut geen straf.

We zijn vier nachten in Mendoza gebleven en naarmate we meer zagen van de omgeving des te mooier de stad/ omgeving werd. De wijntoer was erg leuk, hier kregen we flink wat te proeven bij o.a. een biologische wijnboer, maar ook bij een grote producent die het modern aanpakte. De wijnen waren goed te drinken! Maar onze conlusie was dat duur niet altijd beter was.

Dan het vlees! Erggg belangrijk in Argentinie, in de middag begint het in de straten al te ruiken naar houtskool. Of deze heerlijke BBQ geur komt uit het restaurant of direct vanuit de straat, zo zagen we bijvoorbeeld bouwvakkers die voor de middaglunch heerlijke grote stukken vlees aan het BBQ'en waren. Maar aangezien BBQ een nationaal recht lijkt te zijn, is deze geur veelvuldig aanwezig op straat maar absoluut niet storend.

Wat wel gezegd moet worden is dat het vlees niet altijd hetzelfde niveau haalt. Twee keer was het naar Nederlandse maatstaven erg goed, maar naar Argentijnse niveau niet bijzonder. Dat gevaar loop je in een straat met massatoerisme. Gelukkig bood de Lonely Planet uitkomst en die wees ons naar 'La Barra', weg uit het toeristische gebied en waar de eigenaresse met twee verschillende soorten hout een vlees schroeit/ klaar maakt. 1 houtsoort is voor de geur en smaak, dit was absoluut Argentijns vlees waardig. Geen Nederlands restaurant die daaraan kan tippen. Graag zou ik alle Argentijnse restaurants naar Argentinie sturen om ze te laten beseffen dat ze vaak maar standaard dingen voorbereiden, maar als je niet beter hebt gehad is het niet
erg. Ben je in Mendoza, ga dan naar La Barra, zeer tot mijn spijt dicht op zondag.